(Blog van 16-12-2016)
Vandaag een wat langere Blog. Niet omdat het moet, maar omdat het kan :-).
Deze week is Nintendo de IOS markt binnengestormd met een retro-app: Super Mario. Met deze App slaat Nintendo een aantal vliegen in 1 klap. Het rekent af met het standaard platform (game-consol) als enabler en het zorgt in een paar dagen tijd voor een grotere bekendheid van de Mobile Game Cloud. Want welke jongere-oudere kent het rennende Italiaanse mannetje nou niet? En welke jongere-oudere zal deze game nou niet (al is het maar even voor de lol) gratis downloaden? Ik heb vanmorgen bijvoorbeeld al een nostalgisch uurtje zitten schermtikken om Mario te laten springen terwijl hij (automatisch in deze versie) door de eerste drie levels rent. Want daarna is het betalen! Betalen? Jawel, de volgende levels zijn commercieel. Voor niets gaat namelijk de zon op.
Uber sloeg al een aantal jaren terug zijn grote slag al. Zo ook AirBNB. Beiden zijn ze inmiddels gevestigde namen op de internationale taxi- en “hotel”markt. Overigens zijn zij dit met behoorlijk veel succes, zowel op financieel gebied alsook op het gebied van het veroorzaken van een cultuuromslag. Want waar we vroeger veelal telefonisch een taxi bestelden en hier (veel te) lang op moesten wachten voordat we werden opgepikt, daar bestellen we nu via Uber ons ritje. En zie, Uber is veel sneller en daarnaast ook vaak goedkoper. We slaan het hele internet boekingsgebeuren gewoon over. We gaan Uber op de App. Sneller dan snel.
Ook boekten we in het verleden onze vakanties via een gevestigd reisbureau. Ik weet nog dat we voordat er internetreisbureaus waren, met vele kilo’s aan verzamelde reisgidsen thuis aan het puzzelen waren om een leuke vakantie te vinden, om dan later bij het reisbureau zelf, aan een echt bureau gezeten, de uiteindelijke boeking te maken.
We zien ook dat de gevestigde “bedrijven-oude-stijl” om zich heen gaan slaan omdat deze zich bedreigd voelen. De autoriteiten eisen in sommige landen dat de Uber-rijders een taxivergunning moeten hebben om te kunnen opereren. Steden en landen gaan het aantal verblijven dat via AirBNB geboekt mag worden per adres/kamer inperken en controleren. Er is een soort tegenkracht bezig om die vernieuwingen te remmen. Maar deze ís gewoonweg niet te stoppen. En in plaats van tegen te werken is coöpereren en zorgen voor meewind veel en veel productiever.
Waar wij als particulieren deze cultuuromslag al wel aardig schijnen te hebben omarmd, moeten we in het bedrijfsleven nog wel even en inhaalslagje maken. Waar blijven we als het gaat om het delen van transportruimte? Wat is de stand van zaken als we kijken naar het optimaliseren van de beschikbare opslagruimten? Hoe kunnen we in de toekomst ons personeel efficiënter inzetten, ook eventueel gedeeld met onze conculega’s? Is het reëel om te denken aan een Cloud optimalisatie voor gedeelde ERP systemen? Telecom? En uiteindelijk: financiële middelen?
Hoe kunnen wij in de nieuwe economie, die zich na de laatste crisis nog steeds uit de modder aan het worstelen is, de samenwerking gestalte geven die door deling van middelen en processen onze wereld omvormt naar één groot samenwerkend geheel? Zodat we door die deling meer waarde uit de hele keten kunnen halen?
Softwareplatforms zoals Flexe© zorgen er voor dat bestaande lege magazijnruimte wordt aangeboden aan bedrijven die ruimte te kort komen. Dus niet meer vierkante meters bouwen, maar de ruimte onderling delen. Transfix© is ge-etiketteert als de Uber onder de truckers. Waar nodig rijdt er een (“neutrale”) truck naar jouw laaddeuren om de zending op te pikken die je hebt aangeboden aan het netwerk. Shiphawk© biedt haar gebruikers de mogelijkheden om geautomatiseerd de beste manier van transport te vinden voor elke afmeting en gewicht van de verzending. Ongeacht de transporteur, ongeacht de gevestigde orde.
Ze zijn er dus wel (ik noem ze hier bij lange na niet allemaal op); de data vergarende en -delende platformen die het ons mogelijk maken om met minder bronnen meer output te leveren.
Wat is dan nu de reden dat wij massaal vast blijven houden aan de bestaande pikorde? Wanneer komt er een eind aan de immer woedende merkenoorlog? Wanneer doorbreken we het oude patroon? Het is slechts een vermoeden, maar ik denk dat er hier eenzelfde soort handrem op staat als bij de introductie van de elektrische auto. Waar de machtige olie-industrie nog een hele dikke vinger in de pap heeft, zal ook in de traditionele logistieke wereld, een beperkt aantal grote merken het slot op de ontwikkelingsdeur houden. Zij zijn wellicht te bevreesd om hun marktaandeel te zien slinken, om hun omzet te zien dalen en groei te missen. Deze bedrijven draaien nog steeds rondom de wil van de aandeelhouders: groei, groei en groei, korte termijnresultaten en een dito visie.
De vraag wanneer we een omslag zullen zien blijft echter open. Het is namelijk geen vraag van OF maar van WANNEER we het roer omgooien. De vraag van de consument wijst steeds vaker in de richting van bestendigheid en flexibiliteit. En waar kunnen we deze twee elementen beter verenigen dan in een “deeleconomie” ? We zien links en rechts de deel-initiatieven van de grond komen: de buurt deelt gereedschappen via een buurt-website, professionals delen kennis en ervaring via een kennis-forum, middels het internet wordt er vrijwilligerswerk aangeboden door specialisten en ga zo maar door.
Nu nog even terugschakelen naar de logistieke wereld. Waar we delen worden we efficiënter. Waar we delen worden we wijzer. Waar we delen sparen we het milieu. Waar we delen gaan we sneller, flexibeler. Waar we delen is er maar halve smart, en in deze tijd is dat in mijn ogen best welkom. Om hier te geraken, bij een dergelijke optimalisatie, moet de gevestigde orde om te beginnen haar informatie-poorten open gaan zetten. Zo zal er een neutrale beheerder moeten komen om deze data op orde te houden en met de juiste beveiliging te behandelen (commercieel of als NGO?).
Een goed initiatief en een flinke stap in deze richting is het iShare-project, waar het Neutraal Logistiek Informatie Platform (NLIP), een initiatief van Topsector Logistiek, de verschillende ketens aan elkaar probeert te koppelen. Om zo de informatie sneller bij de diverse partijen te hebben. Vertrekt er een container uit Shanghai, dan is op dat moment de BOL, de factuur en het douanedocument al beschikbaar in de bestemmingshaven, bijvoorbeeld Rotterdam. Snellere controle, snellere inklaring, snellere afhandeling, snellere levering. Met minder risico’s, want tevoren kunnen de diverse instanties hun afwegingen maken en risicoanalyses doen met betrekking tot de binnenkomende zendingen. Gevestigde namen zoals bijvoorbeeld KLM, Fenex, EVO, Portbase, ACN en het Ministerie van Economische Zaken scharen hun schouders onder dit initiatief. Een mooi initiatief, hetgeen wellicht een goede stap is in de richting van de Uber-achtige manier waarop de logistieke wereld in de toekomst zal moeten gaan opereren. Meerdere entiteiten die samen als 1 gaan opereren zonder hun identiteit te verliezen. Teamwork als bij een nijver bijenvolkje dus. Last but not least is er dan nog de vraag of dat wij ooit financiële middelen gaan delen op de Uber en AirBNB manier? Moeten we hier wellicht Crowdfunding en Blockchain met elkaar kruisen? Ach, laten we eerst de banken maar weer hun stabiliteit terug laten vinden. Daarna gaan we ook die discussie wel eens een keer aan!
