(Blog van 24-01-2017)
Tja, en dan is het opeens 2017. Amerika heeft iemand aan het hoofd staan die wellicht niet eerlijk is en in Nederland is het nodig om voor de derde keer de bonnetjesaffaire op te rakelen om wellicht nog weer een paar leugens te onzenuwen. Leugens aan de top. In Gambia hebben ze hier naar het schijnt korte metten mee gemaakt door Yahya Jammey het land uit te gooien. Maar hij mocht nog wel al zijn rijkdommen en een extra laatste graai uit de staatskas van zo’n slordige 10 miljoen dollar met zich meenemen. Is dit wat ons ook te wachten staat in Amerika? En zijn onze eigen interne controles in Nederland wel toereikend om dergelijke toestanden te voorkomen? Voor we het weten reist minister van der Steur af naar Guinee met medenemen van een fijne som zakgeld waar het bonnetje van zoek is.
Naast regeringscontrole, is er ook nog zoiets als bedrijfscontrole. Heeft het internationale zakenleven voldoende controle over geld, goederen en mensen? Hoe heeft u het zelf geregeld, in het bedrijf waar u werkt? Bent u dan toevallig AEO gecertificeerd? Heeft uw bedrijf een TAPA of CTPAT stempeltje? ISO certificaat, door een erkend certificatiebureau? Branche-erkenning? Thuiswinkel waarborg? Een milieu- of ander keurmerk van één van de meer dan 700 instanties die deze verstrekken? Want het stopt natuurlijk niet bij geld en goederen die verdwijnen. Het gaat uiteindelijk ook over veiligheid, bedrog, milieuvervuiling, biologisch bewust opereren, product en type keuringen, keuringen op het gebied van processen en organisaties, ziekenhuizen en laboratoria, binnenschepen en bodemsanering, pathologie, bankbiljetten en van hematologie en brandbeveiligingssystemen tot en met het accrediteren van verticaal transport. Hoe zegt u? Verticaal transport? Is dat niet gewoon een liftkeuring? Nee, het gaat in dit geval om off shore kranen, railinframachines en funderingsmachines. Hoe ver gaan we? Of gaan we misschien nog niet ver genoeg?
De RVA, Raad Van Accreditatie, gaat over het al dan niet goedkeuren van deze keuringsinstanties. En met een RVA keuring mag een betreffende instantie de RVA stempel gebruiken, als eigen keurmerk. Vervolgens delen deze organisaties hun keurmerken weer uit aan de bedrijven die zij onderzoeken.
En ja, ook de RVA heeft hier zelf last van, zij zijn namelijk ook “gekeurd” door de Stichting Drempelvrij, de EA (European Accreditation), de ILAC MRA (International Laboratory Accreditation CooperationMutual Recognition Arrangement) en ze is lid van de MFA (International Accreditation Forum). Verder studie leert overigens dat deze organisaties ook weer een wereldwijde stempelcode ondergaan in nóg verder van het daadwerkelijke leven verwijderde organisaties. Hoe ver moeten we gaan?
In de ons omringende supply chain processen en operationele omgevingen worden ook van allerlei keurmerken en certificaten weggezet. Hiervan is ISO certificatie wellicht de meest bekende diploma die een bedrijf zich kan verwerven. Want als je zaken doet met een ISO gecertificeerd bedrijf, dan zit het wel goed. Maar is dat wel zo? Is een ISO stempel daadwerkelijk garantie voor kwaliteit in het proces? Ik heb bij diverse bedrijven waar een certificatie aanwezig was gezien dat men voor controles en met name voor de hercertificatie door brandende hoepels moest springen. Beschreven processen en meetsystemen betekenen namelijk niet automatisch dat het wel snor zit. Hier komt namelijk de bewaker van de kwaliteit om de hoek kijken. Iedere organisatie heeft gewoon behoefte aan die detaillist die alle processen bijhoudt, de kwaliteit van het proces bewaakt en zorg draagt voor de toegankelijkheid van deze processen middels trainingen en andere vormen van communicatie. Iedere nieuwe werknemer moet bijvoorbeeld snel bekend worden gemaakt met het kwaliteitssysteem van het bedrijf. En dit tot in de haarvaten. Op deze manier, en niet anders, kan een bedrijf zichzélf vertrouwen, zodat haar leveranciers en afnemers dit ook kunnen doen.
Grote bedrijven hebben weinig moeite om een kwaliteitsmanager of –organisatie op te tuigen. Een grotere massa maakt dit mogelijk. Juist de kleinere bedrijven lopen vaak de boot mis omdat hun kwaliteitssysteem veelal een neven-werkje betreft, dat er zo af en toe naast wordt gedaan, een bij-taak van 1 van de werknemers die hier vaak geen opleiding voor heeft gehad. Het gevolg is dat er dan in het hele team geen of weinig aandacht is voor de processen en de kwaliteit. Er kan dan een behoorlijk verval optreden. En die wordt ook door de klant opgemerkt. En dit gebeurt vaak heel snel….
Logistieke dienstverleners hebben vrijwel allemaal hun AEO-diploma gehaald. Ook hebben ze, een enkeling hier en daar uitgezonderd, allemaal de beschikking over een ISO certificatie. Hier en daar worden ook de eisen van TAPA omarmd. Sommige partijen gaan zelfs zo ver dat ze ook Amerikaanse standaarden zoals CTPAT naar Nederland halen. Hoe ver moeten we gaan? Hoe ver willen we gaan? Niet alleen de fysieke processen maar vooral ook de digitale processen hebben bewaking nodig. Zeker in deze tijden waarin we van alle kanten worden bedreigd door lompheid en kwaadwilligheid. En gaan een keurmerk ons dan vrijwaren van ondeugdelijke producten, slechte klantenservice, oplichting en fysieke gevaren zoals treinongelukken en andere rampen? Moet een keurmerk die door een wereld-overkoepelende organisatie vanuit de hoogte ergens wordt bestuurd ons gerust stellen? Wat is er gebeurd dat wij onze keurinstanties moeten laten keuren door een overkoepelende instantie, die op haar beurt een keurmerk moet verkrijgen waar een keurmerk op zit? En als we dat keurmerk hebben, moeten we ook nog eens lid worden van een (beroeps)organisatie. Alsof dat allemaal onze kwaliteit garandeert?
Binnen de Nederlandse voedselketen alleen al doen er meer dan 150 keurmerken mee om aan te geven dat iets verantwoord is geproduceerd. En veel van die symbolen op de verpakking zijn helaas geen stuiver waard. De consument ziet door de gecertificeerde bomen het keurmerkenbos niet meer. Voordat we een verantwoorde kipfilet willen gaan kopen in de supermarkt, moeten we eerst een uitgebreide studie maken van de keurmerken die er mogelijk op kunnen staan en welke daarvan vervolgens onze voorkeur heeft.
Geldt dit dan ook zo voor de logistieke wereld? Er is in Nederland een Keurmerk voor Transport en Logistiek (KTL) welke vooralsnog de kleinere transportbedrijven schijnt aan te trekken. Op dit moment zie ik een DHL, Fedex of UPS hier geen gebruik van maken. Zij maken meer gebruik van AEO, ISO, TAPA en CTPAT. AEO en CTPAT is gerelateerd aan een regering en misschien qua betrouwbaarheid nog wel het dichtste bij huis. ISO is tegenwoordig zo algemeen geaccepteerd dat dit ook als betrouwbaar beschouwd zou mogen worden. Dit geldt ook voor TAPA.
Maar dan is er bijvoorbeeld ook nog zoiets als een keurmerk Veilig Magazijn, waar we snel zien dat deze stempel totaal geen back up heeft. Sterker nog, als we wat dieper gaan graven blijkt het een onafgemaakte web site met spellingsfouten. De eigenaar van het domein is een firma in Tilburg die niets met keurmerken van doen heeft, en zelf overigens ook geen keurmerk heeft. Dan vind ik even later het Magazijnkeurmerk. Ook hier spelfouten en het excuus dat het een tijdelijke site is. Ook deze instantie is niet gewaarborgd als keurinstantie. Vervolgens vinden we TPSC, ook niet echt een betrouwbare uitstraling. Voor welke keur gaat supply chain en logistiek Nederland dan wel? GDP? ADR (wettelijk verplicht overigens), VCA of iets anders?
En wat vervolgens dan te zeggen van de interim managers die zich op het supply chain en operations vlak aanbieden? Hebben die een keurmerk nodig? Misschien wel. Misschien niet. In het grote oerwoud van keurstempels moeten we in ieder geval zorgen dat we het juiste pad blijven bewandelen. Laten we niet in het keurbos verdwalen. Bestaande klanten van de interim professionals zullen zeer goed kunnen beoordelen of een interimmer betrouwbaar is en over de benodigde kennis beschikt. Referenties zijn daarom de beste keurstempels. En een slechte reputatie gaat sneller rond dan een goede, dus is iedereen in deze branche wel op zijn/haar hoede!
Tja, en dan is het opeens 2017. We zien op grote schaal fraude en misdaad, terreur en ellende, list en bedrog. Zullen we in 2017 eens eerlijk tegen elkaar zijn? De hufterigheid de kop indrukken en zorgen dat we op een normale manier met elkaar omgaan? Zowel zakelijk als privé? Dát keurmerk zal volgens mij namelijk beter beklijven dan 1 of ander symbooltje onderop het briefpapier. Ik wens iedereen een mooi en keurig 2017 toe!
